Waar is de typmachine en de correctielak gebleven?

Diksmuide

Vaarwel, havenkom van Ieper met je steigers uit het jaar kruik. Bij iedere afstap van de Luna wisten we niet of we nou te diep in het glaasje hadden gekeken of dat het aan de gewraakte steigers lag. Gefabriceerd in een heel ver verleden, gedragen op oude olievaten hadden ze hun langste tijd, al vele jaren geleden gehad. Al waggelend zochten we steeds het dichtstbijzijnde trapje waar we eindelijk zonder ongecontroleerde wiebel bewegingen contact met moedertje aarde kregen. Diverse Belgische watersporters adviseerden ons bij Jachthaven Portus Dixmuda te Diksmuide af te meren. Diksmuide ligt op onze nieuwe route, we laten de Luna weer schutten bij de nostalgische sluisjes en varen met mooi weer naar onze nieuwe stop in de Westhoek. Diksmuide aan de IJzer is de enige stroom in Vlaanderen die in zee uitmondt. Op 18 km van de monding van Nieuwpoort, is Diksmuide via diverse kanalen verbonden met de hele Westhoek en het binnenland. Na een prachtige tocht komt de monumentale IJzertoren met daarachter de jachthaven in zicht. “Mooie veilige steigers, ongedierte-vrij, walstroom, watertappunt, bunkerstation, een Wifi hoek, DOUCHES en de luxe van een wasmachine/droger”. Dat deze havens toch nog bestaan was na onze laatste stortbad in Seneffe, zo'n drie weken geleden, een utopie geworden. De allervriendelijkste havenmeester staat met de douche muntjes in zijn hand, als een verslaafde junk wil ik ze wel uit zijn handpalm rukken....op naar een echt stortbad, yeh!!!!!! Even niet kamperen en ons wassen aan het kraantje in de boot. Alhoewel, elkaars rug wassen best aangenaam is en heel goed voor de relatie. Het wasgoed vind de machine, wij maken een stadswandeling en doen verder lekker niets. Wel duiken we met onze neus in de waterkaart van België om te kijken wat onze volgend traject zal worden. In ieder geval naar de kust, naar Nieuwpoort, toch ons plan, maar met de weersvoorspelling een plek waar het uit te houden is, bij zee. Ons vignet was de 30e juni verlopen, we varen dus clandestien en moeten in Nieuwpoort een nieuw vignet aanschaffen. We zitten nog wat na te genieten in de kuip van een zonsondergang als de telefoon gaat, Peter, met het blijde nieuws; Nederland zit in de finale. Het is een gekkenhuis in Amsterdam, hij belt waarschijnlijk uit een kroeg en is haast niet te verstaan. Oranjegekte alom. In België wordt ook meegeleefd met de prestaties van ons elftal. De radio doet herhaaldelijk kond van de vorderingen. Als we door de vlagvoering herkend worden op het water, worden we beschreeuwd en aangemoedigd. “We duimen voor jullie” krijg je te horen ondersteund door het bekende duimgebaar. In Diksmuide heeft de vakantie tegen wil en dank een klein oranje randje gekregen, het oranje wormpje hangt uiteraard vanaf het begin van onze reis al aan de vlaggenstok. Bij het shoppen vanmorgen werd ik door de kassière van de supermarkt enthousiast gefeliciteerd, onbenullig kijk ik haar aan. Met jullie overwinning gisteravond, zegt ze stralend, en kreeg volmondig bijval van de rij wachtenden die zich inmiddels achter mij geschaard had. Ik heb niets met voetballen maar toch bekroop me een trots gevoel, zoiets van, ja het zijn wel ook een beetje 'mijn jongens' die het zover hebben geschopt. Er ontstond een vrolijke praathuis bij de kassa met als onderwerp 'onze jongens en ons volk, de Hollanders'. Enthousiast zei de kassière dat ze het zo leuk vindt dat wij Nederlanders zo chauvinistisch zijn, met weemoed vertelde ze 'dat zij Belgen' dat helemaal niet hebben. Ja, wat moet je daar nou op antwoorden.....in zo'n verdeeld land.

Na de luxe van deze haven en de rust kunnen we zeggen dat we iets van Diksmuide geproefd hebben. We hebben mooie plaatjes geschoten van een leuk stadje. Een stadje dat ook behept is met een indringend oorlogsverleden, je kunt er niet omheen, op een andere manier en in onze ogen minder aanwezig dan in Ieper. Alles wordt uit de kast getrokken om de oorlog van 14-18 in beeld en dus in herinnering te laten voortbestaan. We hebben de diverse musea, de IJzertoren, een politiek beladen icoon, gelaten. Ieper was genoeg. We genieten van alle andere pracht die we om ons heen zien en van relaxte vaartochten door Vlaanderen.

Nieuwpoort

Grote haven, mooie box en alles erop en er aan, zelfs internet. We liggen met onze 'kont' richting zee en voelen de heerlijke verfrissende zeewind, dit gaan we tijdens de voorspelde hete dagen wel uithouden. Op naar de Centraal Post, sluis en brugbediening Nieuwpoort, om ons vignet te kopen. De beambte duikt naar het beeldscherm en voert onze naam in. Wat ze ook probeert we zijn niet te vinden in het systeem, op welke manier ze ook zoekt, we blijven de grote onbekende. Terug naar de Luna om per marifoon het kenmerk van de rekening van ons eerste vignet door te geven, dan kan er makkelijk gezocht worden. Maar hoe kan het ook anders, deze ontbreekt op de rekening. Dus morgen maar weer op stap en alle papieren mee.

Bijdrage van Skip:

"8 juli, we bezoeken de dienstdoende havenmeester. Aangezien het ons prima bevalt in Nieuwpoort, besluiten we om tot maandagmorgen aanstaande te blijven. Ondanks de voorspelde hittegolf aan het eind van deze week en het weekend, staat er nu een heerlijke zeebries. Ook voor Yentl is het ideaal: een grote grasvlakte en waterkanten waar ze af kan om te zwemmen. Zoals geschreven, bezoeken we wederom de sluismeesters van Waterwegen en Zeekanaal NV om in het bezit te komen van een nieuw vignet. We tonen de kwitantie welke is afgegeven bij aankoop van het vignet in Bocholt. De zoek machine wordt wederom ingeschakeld, geen resultaat, we zijn en blijven onbekend. De telefoon wordt gepakt en geïnformeerd bij hogere echelons. Nu blijkt dat twee verschillende overheden dezelfde vaardocumenten uitgeven. Het probleem is echter dat de twee computersystemen niet op elkaar zijn aangepast. ( André het werk ligt voor het oprapen in Den Belgiek)De sluismeester besluit om een nieuwe vignet uit te draaien met bijbehorende papieren. Vijf en twintig Euro zijn de kosten, inclusief 21 procent BTW. Ja, dat wisten we al. Onder aan het scherm van de computer verschijnt het totaal bedrag van 50 Euro. Ontreddering alom. Hoe kan dat nu weer? Alle gegevens worden uit het systeem gewist en een nieuwe poging wordt ondernomen. In de tussentijd worden we op koffie getrakteerd, gezien de tijd die alle handelingen in beslag neemt. Tijdens het kouten over werk en rechtspositie van de sluis en brugwachters vernemen we dat werktijden van 11 uur standaard zijn. Gevolg: mega veel overuren die vervolgens wegens tekort aan man/vrouw krachten niet opgenomen kunnen worden. Hoezo CAO............? Als we over vaarbelasting beginnen, is het eind zoek. De Vlaamse monden vallen open als ik vertel dat Nederland nog geen vaarbelasting kent en dat toch 90 procent van de sluizen en bruggen in Nederland gratis gedraaid worden en ook van Rijkswegen uit onderhouden worden, alsmede de kanalen en andere kunstwerken. Ik licht wel toe dat er in Friesland uitzonderingen worden gemaakt en dat er een houten klomp wordt gebruikt aan touw en hengel om passagegeld te innen. Als de koffiekoppen geleegd zijn, zijn er gelukkig voor de dienst doende ambtenaren weer wat uurtjes van de 11 uren om, we laten de documenten nog even op het bureel van de sluismeesters. Eerst het stadje Nieuwpoort in voor de broodnodige boodschappen".

Boodschappen doen in België heeft zo zijn charmes. Sigaretten mogen niet door de caissière verkocht worden, bij binnenkomst van de super geef je op een tableau aan welke en hoeveel pakjes je wilt, daarvoor krijg je een bon. Bij de kassa reken je af, krijgt voor ieder pakje een nieuwe bon die je vervolgens één voor één voor de scanner van de sigarettenautomaat houd waarna hij keurig pakje voor pakje uitspuugt. Als je de pech (zoals ik had vandaag) hebt dat de automaat niet bijgevuld is laat de caissière haar kassa inclusief de rij wachtende mensen voor wat ie is, en komt je in alle rust doodgemoedereerd helpen. Geen zenuwmoten, hinkent van ongeduld op hun linker en rechterbeen, geen gemopper of geïrriteerde gezichten, iedereen wacht netjes totdat de caissière haar plaats weer inneemt. Klein mentaliteitsverschil met Holland??? Het heerlijke gevarieerde brood koop je hier on- gesneden en dan mag je zelf even bakker zijn. Met een “beveiligde” brood-snijmachine krijg je heerlijke dunne plakjes brood. Diverse milieu vriendelijke zakken liggen klaar voor de verpakking. Ons brood was blijkbaar aan de hoge kant en bleef hangen, daar stond ik, durfde niet aan de snijmachine te komen, bang dat hij verder ging snijden. Gelukkig diende zich een reddingsbrigade in de gedaante van 3 charmante jonge mannen aan. Met 4 paar handen is het hen gelukt de machine weer in beweging te krijgen en ons brood, keurig gesneden en ongeschonden uit de machine te halen, ja daar kon ik natuurlijk niet tegenop. Heb je onverhoopt geen brood meer in huis, geen probleem, je kunt vierentwintig uur per dag vers brood uit de muur trekken. We hebben het hier heerlijk en blijven tot maandag dat betekend dat we verzekerd van de mogelijkheid “de wedstrijd” tegen Spanje in het gezellige cafeetje aan de haven met onze oergezellige Vlaamse buren te zien. Maar eerst wordt ik 's morgens door Skip getrakteerd op een ontbijtje bij een tentje aan de kaai in het stadje, heeft ie stiekem gereserveerd. Albert zou nu zeggen: Wat een kerel, hé!!! En dat kan ik alleen maar beamen.