Een sprookjesstad, Veurne

Veurne, West Vlaanderen

29 juni 2010, we varen door de stad Dunkerque om via een heel oud sluisje de stad te verlaten. Na een uurtje varen laten we bij Adinkerke, Frankrijk achter ons. Het Franse vlaggetje maakt weer plaats voor het Belgische, op de kop van de railing. Een nieuw avontuur wat begint in West-Vlaanderen. Het kanaal heeft zich aangepast aan het landschap en is ongeveer zoals onze kanalen in Holland zijn, stukken smaller dan in Frankrijk, met uitzicht, geen hoge wallenkanten meer. We zien paarden en ander vee grazen en draven in de wei. Lieflijke dorpjes. De radio wordt afgestemd op een Vlaamse zender, ondanks het dialect kunnen we alles weer volgen. Het is mooi weer, de wind, zuid, wakkert aan tot zeker 6 Bft, het is genieten. Bruggen worden weer voor ons gedraaid en na 3 uurtjes is de skyline van Veurne in zicht. We meren af, vlak achter de Ieperbrug, en gaan het stadje in. Een andere wereld. We zien een mengeling van Brugge en Gent. Op het grote marktplein, schitterende panden met trapgeveltjes, de St. Niclaaskerk, het ene historische pand is nog mooier dan het ander, we kijken onze ogen uit. Achter een heerlijke cappuccino op een terras op het plein laten we al deze indrukken op ons inwerken.

Frankrijk, wel regelmatig verbinding met wifi maar geen mogelijkheid te surfen of in te loggen op ons weblog, waar wij kwamen was geen M en een beetje stad lag te ver weg voor ons om te bereiken. Het weblog verslag wordt langer en langer, arme lezers. Veurne heeft echte Vlaamse frietjes maar niet bij de M. Wel een bibliotheek. Foto’s en verslag op stick, enthousiast richting Bieb. Of ik mijn lidmaatschap wil laten zien. Hebt u niet? Dan geen internet, tenzij u lid wordt voor de somma van 52 euro. Het lieve meisje ziet blijkbaar de wanhoop van het niet kunnen internetten op mijn gezicht en zegt, kom maar mee...............dat was niet tegen dovenmansoren gezegd en ik huppel bijna als een blij kind achter haar aan naar de wand met computers. Eerst een worsteling met de stick, geeft mijn stick niet weer, zoeken, ja daar is hij, mijn worddocument kan niet worden geopend. Een totaal ander toetsenbord, rustig blijven Criena. Nieuwe poging, traag, wachten, wachten, wachten. Opnieuw ingelogd, Route plotten, wat ik ook probeer, de kaart van Frankrijk blijft maagdelijk wit. Dan maar eerst de foto’s uploaden. Het onding kan alle opdrachten niet aan, hij loopt vast. Alles weer opnieuw opstarten, keer op keer. In welk tijdperk zitten we: MS-DOS??? Na een worsteling van een uur, waarin er 1 foto is ge-upload, dat kreng ons verhaal nog steeds niet wil openen geef ik het op. Het meisje kijkt me hoopvol aan, nee het is niet gelukt. In het plat Vlaams maakt ze me duidelijk dat ik van haar nog wel een uurtje mag worstelen. Ik bedank haar vriendelijk en vraag of er soms een Internetcafe in Veurne is. Da’s duidelijk geen alledaagse vraag. Hulptroepen worden erbij gehaald. En ja hoor, er is een mogelijkheid. Daarvoor moet ik naar de Pannenstraat, naar de videotheek. Een lichtpuntje, ik bedank het meisje uitbundig voor haar hulp en tijg weer richting de Luna. Morgen nieuwe ronden, nieuwe kansen. We halen Chinees en smullen onder het genot van een aangenaam windje wat door de kuip waait.

Gewapend met stick in de warmte naar de Pannenstraat. Op het plein is markt, het is een gekrioel van mensen, de markt ziet er aanlokkelijk uit, straks, eerst ons verslag, we pakken wel eerst een terrasje. Een prachtige videotheek met computers uit deze tijd, razend snel, hij ziet meteen de stick, het gaat eindelijk lukken. Druk aan ‘t route plotten, steekt de eigenaar zijn gezicht om de hoek, hij gaat sluiten, het is lunchtijd van 12.00 tot 13.30 uur. We besluiten de stick te laten zitten en om half twee terug te komen. We eten ons eerste Vlaamse frietje. Achter de kerk ligt een prachtig park met verkoeling door enorme bomen, er staan prachtige beelden, liggen vrijende paartjes, wandelaars, de jeugd picknickt in het gras. Wij settelen ons op een bankje en genieten van het briesje, de mensen om ons heen en de mooie omgeving. Na de Vlaamse lunchtijd “uitgezeten” te hebben tijgen we de warmte weer in om de computer weer op te zoeken. Ervaren als ik ben.... alles zo achtergelaten, niet uitgelogd. Opnieuw beginnen dus. Het verslag succesvol geplaatst, gelukkig. Toch enigszins opgejaagd door de tijd die alles in beslag ging nemen is de route niet correct geplot en de foto’s niet op juiste datum en dus volgorde, maar we sluiten af, het is mooi geweest.

Veurne blinkt niet alleen uit in historische schoonheid maar blijkt ook een stad voor fijnproevers, met tal van streekspecialiteiten.

Een greep uit de Veurnse geneugten.

Fijne vleeswaren zoals potjesvlees (ingrediënten kop, kalf en konijn) heerlijk om koud te eten. De Veurnse witte worsten gemaakt van kalfs- en varkensvlees. Je kunt ze koud degusteren bij een boerenboterham, maar met frietjes ook niet te versmaden.

Meringuetaart kun je proeven in de diverse restaurants. De Veurnse babelutten, gemaakt van boter, suiker en glucose. Bij een kop koffie of ijscoupe opteer je voor kletskoppen(brosse koekjes met amandelen en hazelnoten, gemaakt van kandijsuiker). Daarnaast ambachtelijk gemaakte wafels, pannenkoeken, Veurnse vlaai en Veurnse slaapmuts.

Kazen en zuivelproducten met ronkende namen zoals, Moerengoud, Cobergher, Sporkin, ’t Zandeke, de Bryarde en Beauvoorde Abt.

Om alles door te spoelen zijn er diverse streekbieren: een Veurnse boeteling, Veurns Sporkinbier of een Veurns slapersbier. Bron:Veurnse reclamefolder met plattegrond.

En dat gaan wij allemaal nog proeven.................................................................................Als we alles gezien en geproefd hebben gaan we vrijdag 2 juni het Lokanaal op, de weersverwachting: tropisch, tot 39 graden, tijd om verkoeling te zoeken tussen Veurne en Ieper.