Het monster en bijna bij de Franse grens!

Deze geweldig mooie reis kunnen wij met een gerust hart maken omdat onze thuisblijfster Anne ontzettend goed verzorgd en vertroeteld wordt door twee lieve dierenvrienden, Sven en Michelle!!!

Zie de mooie foto van een gelukkige Anne! Merci, tous les deux!!!

Port de plaisance Seneffe

Adieu, we zwaaien de Irene met Alex, Lida en Jet uit. Zij gaan de Sambre op om via Charleroi, Namur richting Maastricht te gaan. Jammer dat onze vaarwegen nu al scheiden maar, that’s life. Watersporters hebben meestal maar kortstondige contacten, je bent immers “tous jour en route”. Wij blijven een dage in Seneffe, kuizen ons schip grondig en luieren heel wat af. Morgen wacht ons een nieuw avontuur.

73 meter naar beneden, Schepenlift Strépy-Thieu

Een sterk geaccidenteerd landschap zorgt ervoor dat er voor de scheepvaart ingrijpende aanpassingen verwezenlijkt dienden te worden. Waren we in Ronquiéres 67,5 meter omhoog gelift langs een 200 meter lange helling, met de schepenlift in Strépy-Thieu gaan we in één keer 73 meter naar beneden. Lang geleden waren we hier met onze zeilsloep, de Rebecca, en gingen toen in drie etappes, per keer, 25 meter naar beneden met de honderd jaar oude schepenliften. De nieuwe schepenlift was toen al in aanbouw (16 jaar geleden). Nu naderen we het monster van Thieu, een bijna futuristisch aandoende kolos doemt op uit de ochtendnevel, onwerkelijk van vorm, groots en zelfs dreigend. Als we de navigatielichten waarnemen wordt ons uitzicht gevuld met het profiel van dit monster. We meren af voor de ingang. We lopen over de wachtsteiger naar een hek. Hierachter lijkt de wereld naar beneden gevallen te zijn. In de diepte vaart op de schaal van Madurodam een tanker richting schepenlift. Hier wordt je je gewaar van de hoogte waarop we ons bevinden. Achter naderen nog twee vrachtschepen. Uiteraard gaan deze voor. Gelukkig voor ons gaat er een zgn. Spits eerst in. Dat heeft het voordeel dat we er makkelijk langszij bij kunnen.

Met ons gaat een Frans jachtje mee naar binnen. Ze blijken hun boot vorige week gekocht te hebben in Loosdrecht en zijn nu op weg naar hun thuishaven in Frankrijk.

Eenmaal in de “bak” worden we ons gewaar van de techniek die ons omarmd. De bak hangt aan honderden stalen kabels van armdikte. Buiten het gebouw hangen de contragewichten.

We maken foto’s en filmen alles. Het is bijna (daar moet je dan van houden) de ervaring van een pretparkattractie. Als de toegangsdeur is gesloten begint het monster te leven. Een sonoor gebrom van enorme elektramotoren vullen de gigantische ruimte in het monster. Zonder enige trilling zet de bak zich in beweging en we zien aan de constructie om ons heen dat we zakken. Zeker niet langzaam. Binnen een kwartier heeft het hangende zwembad de bodem bereikt. Onderweg passeren de contragewichten. Het gewicht van de schepen heeft geen invloed op de krachten welke nodig zijn voor het transport, naar boven of beneden. (Wet van Archimedes).

Beneden aangekomen klinkt een signaal, de bak wordt aan het kanaal gekoppeld waar we straks in uitvaren, en de schuif gaat open. “Groen” wordt het uitvaartlicht, we vervolgen onze weg naar Mons (Bergen). We kijken een paar keer achterom, het monster heeft ons uitgespuwd. De Wallonen zijn trots op hun lift, alleen heeft het wat meer gekost en langer geduurd om het tot stand te brengen.

Mons (Bergen)

We vertrekken om ongeveer 12.45 uur uit Mons. (Bergen) Aankomst in Peruwelz om 16.00 uur.

Het weer: eindelijk bewolking waar regen uit valt. Het blijft bij wat buien. De temperatuur rond 17C. Ongeveer 26 kilometer gevaren. Veel bruggen en hoge betonnen wanden, maar ook veel groene boorden en prachtige bosschages langs het traject. Dan verschijnt er een klapbrug met daar achter een sluisdeur, staat niet op de kaart. Het is dus geen kanaalingang. Het blijkt een heus mini droogdok te zijn, compleet met binnenvaartschip waar aan gewerkt wordt. In Seneffe zijn we er ook al een tegengekomen. Klein, pittoresk en toch functioneel. Een klein dok voor de kleine schipper met een kleine portomonnaie. We worden opgevangen in Port Peruwelz door de havenmeester die er geen gras over laat groeien, over zijn werk dan. We worden volledig ingelicht over het stadje en de omgeving, ontvangen de nodige kaartjes met platte gronden van de provincie en de waterwegen in België en Noord Frankrijk. Taverne Le Sam Suffit  naast de loopplank, dankzij deze Taverne wederom de mogelijkheid te internetten. We dubben nog over de verblijfsduur: morgen weg of lekker relaxen en maandag weer aan de bak........?

We slapen er een nachtje over, OK?

Vaderdag in Peruwelz

We houden een lekkere rustdag, gekookt eitje (heerlijke eitjes van de kipjes van Alex en Lida) bij een vaderdag ontbijtje. Met onze i-gutU GPS en camera Peruwelz ontdekken. Wallonië eerst het rijke deel van België door zijn kolen en staalindustrie is teloor gegaan. De rollen zijn nu omgedraaid, Vlaanderen heeft nu de hoog conjunctuur. Dat de tegenstellingen in België ook nog eens versterkt worden door een taalgrens maken de verschillen nog schrijnender. We trekken down Town en halen de nodige pegulanten uit de muur. Struinen rond in het stoffige provinciestadje, drinken koffie in een ranzig cafeetje en kopen een heerlijk crème brullee-taartje bij een patisserie ter ere van Vaderdag. Morgen beginnen we aan een nieuw traject. De te verwachte route, zie bijgevoegde foto, via Escaut Canalisé over Péronnes, daar gaan we de Franse grens over naar Valenciennes, Bouchain, Douai, hier moeten we bij de sluis een Frans vaarvignet kopen. Dan over het Canal de la Deûle naar Pont-à-Vendin. Via La Bassée en het Canal d’ Aire naar Aire-sur-la-Lys. Canal de Neuffossé naar Arques om ons doel te bereiken: Dunkerque.