De Linge, Merwedekanaal en Hollandse IJssel

De Linge, met een totale lengte van 108 km, de langste rivier op alleen Nederlands grondgebied, van Doornenburg tot Gorinchem. Niet alle gedeelten zijn voor ons bevaarbaar. Er vaart bijna geen beroeps meer. Voor ons vaart een binnenvaartschip, ploegt zich een weg naar het bedrijf waar hij zijn vracht moet lossen. Door zijn diepgang loopt hij in de bochten bijna vast en kruipt vooruit, waardoor het schroefwater de grond omhoog woelt. We besluiten hem maar te passeren. We willen niet het risico lopen de omhoog geploegde modder en andere zaken in onze schroef te krijgen. De Linge is een prachtige rivier omgeven door rietkragen en veel waterlelies, een gevarieerd landschap en lieve dorpjes. We krijgen opstappers voor een dag. Skip en Yentl halen Peter en Myriam van de trein. Yentl staat naast Skip op het perron en weet niet wat ze daar verwachten kan, Peter gaat zonder iets te zeggen naast haar staan en op het moment dat ze met haar neus langs zijn been gaat en de geur van Peter opsnuift barst ze los van blijdschap. Bij de Luna kletsen we eerst de afgelopen 13 weken bij en horen de verhalen over de vakantie van Peter, Luna en Myriam in Griekenland. We treffen het met het weer, varen maar, de Linge op, richting Buren. Wederom een stukje nostalgie voor ons. Skip en ik kende elkaar net (we waren nog hopeloos verliefd) toen we met ons “ouwe eendje” naar Buren tuften. Het leek ons heel leuk, nu ruim 35 jaar later, dit stadje met de Luna aan te doen. Bij een kleine dagsteiger waar maar één bootje kan liggen meren we af, en tijgen het stadje in. Lopend door de straatjes ontdek ik, dat ik met mijn brilletje van nu, 'Buren' heel anders ervaar dan 35 jaar geleden toen mijn brilletje nog roze kleurde en ik niet alleen verliefd op Skip maar ook op Buren was. Peter koopt in het museum nog een platte grond, compleet overbodig want je wandelt zonder kaart zo door Buren heen. Het is inmiddels erg warm, we kopen een verkwikkend ijsje en milkshakes en lopen het rondje waarna we snel weer de Luna opzoeken om de vaartocht voort te zetten. Peter, Myriam en Yentl genieten op het voordek en we zakken nog een stukje Linge af. Na een hele gezellige dag en lekker gegeten te hebben aan de waterkant zwaaien we 's avonds Peter en Myriam uit op het station van Geldermalsen en duiken daarna voldaan onze kooi in. De volgende dag liggen we in een regenfront, en blijven dus nog maar een dagje hangen. Ons scheepsdiesel is weer aan een flinke slok toe dus voor ons vertrek wordt er bijgetankt.

Het is zwaar bewolkt als we 's middags afmeren in de “Glasstad” Leerdam. Leerdam verbindt de twee nationale landschappen, Het Groene Hart en de nieuwe Hollandse Waterlinie. Het blijft maar regenen en er zit niets anders op dan ons benedendeks te vermaken met braintrainers en achterstallig leesvoer, we gaan alleen naar buiten om Yentl uit te laten. Foto's maken schiet er met deze enorme plensbuien dan ook helemaal bij in. Na twee dagen willen we toch wel weer verder en vertrekken vanuit Leerdam om het laatste stukje Linge af te varen voor we het Merwedekanaal op koersen richting Vianen. Daar overnachten we en draaien 's morgens vroeg met nog een aantal boten voor de sluis om geschut te worden naar de Lek. We maken een prachtige tocht over de Hollandse IJssel via Montfoort naar het sluisje dat ons met de Gouwe verbind, een getijderivier tot aan de Julianasluis bij Gouda. Voor de Julianasluis is het een drukte van vanjewelste met zeilschepen, dit traject ligt op de Staande- mastroute en is daardoor druk bevaren door voornamelijk zeiljachten. We hebben rood en een fikse wind op de kont, lastig manoeuvreren als de wind je schip pakt. Een motorjacht nodigt ons uit bij hun langszij af te meren. Dan horen we een harde klap en zien dat een zeilschip achter ons tegen de steiger knalt, waarschijnlijk veroorzaakt door een combinatie van een inschattingsfout en de harde wind. De schipper is witheet, gooit zijn roer om, geeft een dot gas en stevent recht op het roer van de Luna af. We schreeuwen om zijn aandacht te trekken. Op het laatste moment gooit hij zijn roer om en op een haar na weet hij ons achterschip te ontwijken. Nu nog bozer schreeuwt hij naar Skip dat het onze schuld was omdat we stil waren gaan liggen. Skip maakt hem, op zijn zo bekende wijze, even heel duidelijk dat hij zijn aanvaring met de steiger te danken heeft aan zijn eigen inschattingsfout, wij lagen immers al langszij. Na een tijdje als een getergd klein kind rondgedobberd te hebben meert hij alsnog achter ons af met een gezicht op onweer. Ons plan was in het centrum van Gouda te liggen maar vanwege de warmte en de drukte, de boten liggen driedubbel dik, (met een hond niet echt handig), wijken we uit naar de jachthaven om te overnachten. Wel jammer, het is natuurlijk heel erg leuk en mooi door Gouda te varen, er komt vast nog wel een keer.

Via de Gouwe, woelig door de enorme stroom van zeiljachten en beroepsvaart komen we in Alphen aan de Rijn. Het bruggetje naar de jachthaven wordt voor ons geopend en we krijgen  een beschutte plek achter het verenigingsschip. De leden hebben een authentiek binnenvaartschip, een Hollandse Spits, omgebouwd tot clubschip. Om het schip in de haven te kunnen leggen moest het worden aangepast qua lengte maar ook qua hoogte boven water. Door een deel uit het ruim te zagen is het schip ingekort van 43 naar 26 meter, waarna het is verzwaard met ca. 30 ton ballast in de vorm van beton. Mooi ingebouwd met sanitaire voorzieningen een vergaderruimte en in de stuurhut het havenkantoor.

Het is kuis- en wastijd, we keren de Luna binnenste buiten en langzaam maar zeker wordt het scheepje weer leefbaar. Het weer is erg instabiel, bij het openen van onze luiken 's morgens, striemt de regen over het dek, we hebben net zoveel water onder als boven het schip. De wind giert door de verstagingen van de zeilschepen en ons schip deint op de golfslag, waardoor we een gevoel van dronkenschap ondergaan. Alan en Sheila, onze Engelse watersportvrienden blijken in Boskoop te liggen en plannen naar onze haven komen. We hebben WiFi en volgen het weer op Buienradar. Zo kient Skip precies uit wanneer het het beste moment is om droog op de fiets naar meneer Heijn te sjezen en Hollandse appeltaart voor de Engelsen te halen. De haven loopt helemaal vol met schepen,  de wind, West, inmiddels wel 6Bft,  maakt dat iedereen toch wel graag van het woelige water af wil en de beschutting van een haven zoekt. De schepen worden gepakt door de wind en het kost ze veel moeite zonder schade in de boxen te komen. Alan en Sheila komen niet per boot maar per auto (hun dochter is over uit Engeland, vandaar de auto), omdat de brug bij Boskoop niet gedraaid kan worden. Het is fijn ze weer te zien en met een Hollandse bak Mokka koffie en appelgebak horen we de verhalen over hun tochten in Berlijn en Nederland. Als de brug in Boskoop morgen weer draait, de wind is gaan liggen, gaan we met twee boten naar de Brasemermeer. Ons plan was onze laatste weekjes een rondje IJsselmeer te doen maar vanwege de onstabiele weersverwachting trekken we toch maar Noord Holland in, en dan gaan we nu toch al een beetje aftellen, snik, snik.

We hebben kort geleden ontdekt dat onze fotocamera ook filmpjes kan maken. Een beetje laat, we hadden jullie heel veel bewegende beelden van onze reis kunnen laten zien. Maar we proberen het goed te maken, zie onze pogingen bij de video's van ons reisweblog.