Regen en nu weer zonneschijn

Braasemermeer

Especially for our English watersport friends Sheila and Alan, it was a very cozy farewell to Braasmermeer. We wish you a safe journey and who knows next year to the beautiful south of France??? Till that time we keep in tuch by e-mail. Warm greetings to your neighbors, daughter, son and grandson. We will try to translate texts from our weblog and send them to you via email to.

Na ons afscheid van onze Engelse vrienden op de Braasemermeer hadden we een heerlijke tocht over de Ringvaart en scheen het zonnetje van tijd tot tijd nog volop.

Amsterdam. WSV de Schinkel, we worden warm onthaald in onze thuishaven. Het zou echter maar een tussenstop van één nachtje worden bij de Schinkel, dan stond Noord-Holland op het program, maar de weergoden beslisten anders. Het lage drukgebied waar maar geen eind aan leek te komen hield ons landje in zijn greep, inclusief de Luna. Het was vooral ook de heftigheid van de buien gepaard gaande met bliksem en donder die ons deden besluiten rustig in onze thuishaven de beloofde opklaringen af te wachten. Het voelde dubbel, je bent thuis en toch ook weer niet. Het was ook wel weer fijn en gezellig, Mam en Pap kwamen meteen om ons te zien en al onze belevenissen te horen en lekker te Chineesen. Ook Aäron hopte de volgende avond in. Ik deed de was bij Aäron en droogde hem in ons eigen huis bij Michelle en Sven. En zo zagen we inneens in korte tijd heel veel thuisblijvers. Nog schommelend vanwege mijn zeebenen was het een vreemde gewaarwording na zoveel weken weer in een huis te zijn, alles zo ruim en groot. Ik plofte naast Anne op de bank, ze keek met grote pupillen langs me heen de gang in, wachtend op de wervelstorm Yentl, startklaar om te vluchten. Ze vertoonde een bekend patroon, elk jaar is Anne, als we terugkeren niet blij dat het gedaan is met haar rust en toont ze zich naar ons toe zelfs beledigd. Ze laat ons duidelijk voelen dat ze niet zomaar 180° draait omdat we na zo'n lange periode wel weer ons huis met haar delen. Na een paar pogingen haar te lijmen, aan te halen en op te tillen stop ik maar, ze rent voor me weg gaat demonstratief met haar rug naar me toe bij Michelle en Sven zitten zonder mij nog één blik waardig te gunnen. Snik, snik. Zondag, we liggen nog steeds verregent en verwaaid in Amsterdam. Wel een mooie gelegenheid om eindelijk weer eens bij de verjaardag van Koen, onze neef te zijn!!! We vermaken ons deze dagen voornamelijk “binnenshuts”. Door het onderdeks zitten met deze zware herfstachtige buien beseffen we wel weer eens hoe ontzettend knus het op de Luna is. Toch moet ik eerlijkheidshalve opbiechten dat door deze weersomstandigheden, en het 'onder de rook van ons huis zijn' mijn humeur ongekende dieptepunten bereikte deze dagen. “Het is een wonder te noemen dat er zich geen crime passionel heeft afgespeeld op de Luna!!!!!” Maandag, de laatste zware buien trokken over Amsterdam, een loei harde wind gierde rond de boot en floot venijnig door de kier van ons openstaande luik. Vol bewondering volgden we de traumahelikopter, die met deze wind zoveel moeite had op het platform van de VU te landen, en soms opnieuw moest aanvliegen om een nieuwe poging te wagen.

Welk weer ook, dinsdag vertrekken we vanaf de Schinkel om Noord-Holland in te gaan.'s Avonds krijgen we eerst nog een onverwachts 'uitje', Sjoerd, oud collega en ook watersporter komt ons halen voor een bakkie bij hem thuis. Bij binnenkomst duwt hij Skip de beloofde opgeviste vlaggenstok in zijn handen. Aan het begin van onze reis, bij de grensovergang in de sluis van Lozen, brak onze vlaggenstok en ging bijna in de kolkende watermassa van de sluis ten onder. Sjoerd en Tjiske hadden diezelfde dag een vlaggenstok uit het water gevist. Met zo'n 15 knopen passeerde hen aan stuurboordzijde een open sloep, een alom bekend beeld tegenwoordig. Bij deze schepen is het “mode” de driekleur enigszins door het water te laten slepen (een schande voor de natie). Zo ook bij dit schip, met zoveel knopen en een blik op oneindig, merkte de schipper (vrouw) niets van het verliezen van haar statussymbool en reageerde dus ook niet op het getoeter en geroep van Sjoerd en Tjistke. Dan niet dachten Sjoerd en Tjitske en wij zeggen; Thanxxxxx schipper, wij hebben er nu twee!!!!! Het verkeer raast alweer over de wegen rond Amsterdam als we de sluis van de Nieuwemeer invaren. Via de Kostverlorenvaart bereiken we het IJ, waar het al een drukte van vanjewelste is. Als we voor de Willemssluis wachten om geschut te worden komt er een grote duwbak aan die naar de sluis geduwd wordt, een tweede sleepboot ervoor, die hem weer uit de sluis moet trekken. Zij gaan uiteraard eerst de sluis in en wij krijgen rood. Dan nog maar even met Yentl wandelen, alle tijd. Als ik terugkom zie ik de duwbak weer voor de sluis liggen en de Luna is verdwenen. Één seconde twijfel ik aan mijn verstand...... totdat ik mijn naam hoor roepen vanuit de sluis. Daar ligt Skip samen met één van de sleepboten. De sluis bleek te klein voor 2 sleepboten en de duwbak. De duwbak moet zonder sleepboten geschut worden en zal dan uit de sluis getrokken worden. Onderweg hebben we wel donkere wolken en er valt ook nog af en toe een buitje maar verder is het heerlijk en is de nattigheid van de afgelopen dagen bijna weer vergeten. Vanaf het Noord-Hollandskanaal nemen we nu eens niet de route Alkmaardermeer maar de Beemsterringvaart en strijken neer in De Rijp via Spijkerboor.

De Rijp Het Schermereiland, de tegenwoordige Eilandspolder. Het land van Jan Adriaanzoon Leeghwater, molenbouwer en Hollands grootste waterbouwkundige uit de Gouden Eeuw. In zijn tijd werd er zeevaart, haringvisserij en walvisvaart gevoerd. 't Schermer Eylandt' was toen werkelijk een eiland, omspoeld door het water van de grote meren, Schermer, Beemster en Starnmeer. Vanuit Leeghwaters geboortedorp De Rijp zeilden haring- en handelsschepen rechtstreeks naar de Zuiderzee. Totdat tientallen molens onder zijn toezicht het water wegmaalden, en de meren veranderden in het weidse groene polderland dat nu het oude eiland omringt. De dorpen van de Eilandspolder liggen als een lint langs de dijken die het eiland ooit beschermden tegen het omringende water(Bron: Haring en Henneproute) De haven is een weldaad qua ligging en rust, de havenmeester uiterst vriendelijk. In een ver verleden was 'de' Piet Bambergen hier de havenmeester verteld hij vol trots. De haven ligt aan de rand van het dorp omringd door een uitgestrekt natuurgebied. We maken een wandeling door de Rijp en hebben het gevoel in een andere tijd te zijn gestapt. Het beroemde Raadhuis uit 1630 dat het beeld op de kleine Dam beheerst is ook door Leeghwater ontworpen. Om het raadhuis heen typische polderhuisjes omringt door slootjes, je snuift, proeft en voelt de vriendelijkheid en de rust. Sinds dagen genieten we weer van het eten in de kuip, kaasfondue met fruitsalade we zitten heerlijk buiten tot ver na het ondergaan van de zon. Met wederom prachtig weer verlaten we de Rijp om via een uniek stukje landschap via Schermerhorn, Ursem, Oterleek richting Broek op Langedijk te varen. We fotograferen tijdens het langsvaren op de Huygendijk de prachtige monumentale boerderij van de ouders van Margreet. Het is overal rustig, zo ook in het haventje van Broek op Langedijk, de scholen zijn weer begonnen, iedereen weer aan 't werk, de waterwegen zijn nu vooral ingenomen door de 'grijze wolven', zoals een sluismeester ons ooit noemden, en 't ja 't is waar, daar horen wij al een paar jaartjes bij.................. We hebben een aantal gezellige uurtjes bij Alie en Rick en vertrekken 's morgens bij het krieken van de dag met bewolkt weer richting Wieringermeer. Via Kolhorn, de Westfriesesluis en de Westfriesevaart bereiken we het hart van de Wieringermeer, Middenmeer waar we bij de dependance van de Bieb ons verhaal gaan proberen te plaatsen. De planning is nog Noordelijker te gaan met als doel de Haukes aan het Amstelmeer. We vinden alle reacties op ons log heel erg leuk. Bedankt iedereen. We kunnen echter zowel via het log als via outlook geen reacties terug geven, omdat dat om technische redenen niet werkt.