Het land van Maas en Waal

We laten via de monding van de Donge Geertruidenberg in een dik donker wolkendek achter ons en koersen de Bergse Maas op. Stroomopwaarts, richting Heusden. De Maas, mooi, de oevers idyllisch door het landschap erachter. Hier en daar ligt een groepje koeien te herkauwen onder de enige boom die op de kribben staan. Op de koppen van de kribben de kribbakens, groen voor stuurboord, rood aan de overzijde, voor bakboord. Daarnaast de Long Flash 10s, een aantal onderbroken lichten, de leidraad voor de scheepvaart, onontbeerlijk om met slecht zicht, mist en in het donker veilig de rivier te bevaren. We zijn niet alleen, veel pleziervaart zowel stroom op- als afwaarts. We varen graag over de Gelderse IJssel, nu na zoveel jaren weer de Maas, we waren bijna vergeten hoe mooi hij is, nauwelijks stroom, in tegenstelling tot de IJssel. Het blijft bewolkt, we voelen af en toe een drup, toch heerlijk weer om te varen. Na een paar uurtjes geeft ons bijbootje op Oziexplorer (onze navigatie op de laptop) aan dicht bij de haven van Heusden te zijn, we nemen voor alle zekerheid contact met de havenmeester op, gezien de drukte op de Maas, we willen verzekerd zijn van een plekje in Heusden. Er blijkt toch wel iets veranderd door de jaren heen. Een jachthaven van deze afmetingen was er toen niet, we lagen aan de hoge kademuur in het stadje zelf, met twee bootjes. We krijgen box 307 toegewezen, en manoeuvreren de Luna aan de drijvende steigers, de waterstanden in de Maas en de Schelde kunnen wisselen van niveau als ze veel water te verwerken krijgen uit Frankrijk. We lopen via de prachtige vestingwerken richting het stadje en het lijkt of de tijd heeft stilgestaan. Heusden nog net zo pitoresk als in onze herinneringen. We zoeken het havenkommetje in de stad op en kijken naar de plezierbootjes die er nu afgemeerd liggen. In de uiterste hoek valt ons oog op een mooie zalmschouw. Het scheepje in combinatie met daarin de silhouetten van twee mensen roepen meteen herinneringen op en voeren ons terug naar onze reis van vorig jaar, in Groningen. Aan het begin van onze route van Ter Munterzijl naar Ter Apel via Bourtange, waarbij je zelf alle bruggen en sluizen met een speciale sleutel opent en sluit, ontmoette we Daan en Anita met hun zalmschouw DD99. We hebben deze route samen gevaren, opende om beurten een brug of bediende de sluis,  minder intensief en ontzettend leuk om als “team” zo'n traject te bevaren. We lopen hun kant op, ze kijken, herkennen ons, zwaaien en binnen no-time hoppen we in aan boord van de DD99  en halen we herinneringen op aan onze sleutelroute. We liggen weer dubbel over onze acties bij de bruggen, verkeer stilleggen, slagbomen bedienen en dan de brug nog zien op te krijgen, daarna hetzelfde in omgekeerde volgorde. Geen één brug of sluis werkte hetzelfde, we moesten altijd eerst uitdokteren hoe alles werkte voordat er ook maar enige beweging in de brug of sluis kwam. Wat een toeval dat je elkaar een jaar later in Heusden weer tegenkomt. 's Avonds zetten we ons weerzien voort op de Luna en het is oergezellig. De volgende ochtend zwaaien we Daan en Anita uit, en leggen ze vast op de gevoelige plaat, als ze richting Gorinchem koersen. Aan het gezellige terras aan het haventje bestellen we een cappuccino met appelgebak want we hebben iets te vieren. Onze kleindochter Luna is vandaag 13 jaar geworden, ze is op vakantie in Griekenland, en wij in Heusden, een klein feestje op afstand dus. We bewonderen Heusden en maken daarna met Yentl een heerlijke tocht over de stadswallen. Ze kan lekker loslopen en vliegt meteen 10 meter naar beneden, speurt de waterkant af in de hoop een plek te vinden waar ze er in kan. Ze heeft de smaak goed te pakken en is niet meer van plan om naar boven te komen. De aarden vestingwallen zijn hoog en stijl dus het lokt ons niet haar te halen. Dan is er nog maar één methode waarvan we weten dat het werkt. Enthousiast doe ik of Carolien eraan komt en roep haar naam. Binnen twee seconden staat ze zielsblij, vrolijk kwispelend naast me. Met haar lijf op strak, oren naar achteren probeert ze met haar neusgaten via alle windrichtingen de geur van Carolien te vangen, ze speurt de vesting af.  We leiden haar snel weer af en even later hobbelt ze weer vrolijk met ons mee. Soms moet je wel even een noodmaatregel gebruiken.....De Luna ligt er warmpjes bij, de zon schijnt volop, parasol uit en languit in de kuip. In de haven van Heusden is het een komen en gaan van bootjes, boten, jachten en zeilschepen, we  vermaken ons kostelijk met alle bedrijvigheid om ons heen.  De haven is nog in diepe rust als we weer vertrekken. Een klein stukje Bergse Maas, Heusdenskanaal en dan de Andelse Maas op, de officieel afgedamde Maas, maar plaatselijk wordt hij  Andelse Maas genoemd, loopt van Heusden tot Woudrichem. Het land van Maas en Waal, een mooie tocht, we varen op met twee beroeps en gaan achter hen de sluis in. Nog een stukje afgedamde Maas, dan vloeien bij Woudrichem de Maas en Waal samen, in een brede getijden rivier, tevens de drukst bevaren rivier van Nederland.  Ter hoogte van Kasteel Loevestein moeten we een oversteek naar Gorinchem maken, zo'n 2 kilometer, stroomafwaarts. Het is spannend zo'n rivier over te steken, de scheepvaart is intensief en er wordt met hoge snelheid gevaren, vooral door de zwaarbeladen duweenheden. Dankzij zijn breedte en de vele kribben is de Waal ook bevaarbaar voor recreatievaart. Zij moeten, om zo min mogelijk risico te lopen, wel dicht onder stuurboordwal varen, en ervoor zorgen dat ze een direct startklare motor waarmee je minimaal 6 km per uur kunt varen bezitten. Op het moment dat wij de Waal opvaren komen aan stuurboord twee enorme tankers stroomopwaarts en een jacht met een sleep. Een te gevaarlijk moment om over te steken daarom varen wij  'om de beroeps niet in hun vaarwater' te zitten en voor onze eigen veiligheid een klein stukje bakboord tot het moment dat we wel de oversteek naar de sluis van Gorinchem kunnen maken. Eenmaal de sluis door ben je meteen midden in de stad. Gorinchem een waterstad, liggend aan de Waal, de Linge en het Kanaal van Steenenhoek slingeren door de stad. Vanaf de wallen kijk je naar het schitterende rivierenlandschap, een sprookje.  De vestingdriehoek, drie provincies, samen één geschiedenis. Op de grens van Gelderland, Zuid-Holland en Brabant liggen de vestigingen Slot Loevestein, Gorinchem en Woudrichem. Het is druk in Gorinchem, er is een feestweek met 's avonds optredens van allerlei artiesten. Gent nog vers in het geheugen zeggen we tegelijk, 'nee niet weer', gelukkig hebben we in het haventje nergens last van. We maken een lange tippel langs de Waal en Yentl is weer op haar best, ze kan het water in. We blijven een dagje en keutelen wat rond in en rond de stad.  De Linge slingert door het land van Maas en Waal, kleine dorpjes, fruitbomen, het land van Flipje,  de Betuwe. We varen langs Leerdam de glasstad en strijken neer in de haven van Geldermalsen. Mooi, rustig en we hebben ondanks de verhalen over onweer en enorme regenval elders in ons land wederom geluk, het zonnetje schijnt, de temperatuur is fantastisch, wat wil een mens nog meer? Na 13 weken zien we morgen Peter en Myriam, ze komen gezellig een dagje meevaren. Onverwachts dient zich vanavond een mogelijkheid dit verhaal te plaatsen nee, geen M in de buurt, geen WiFi op de haven, geen onbeveiligd netwerk, geen Bibliotheek met internet mogelijkheden maar de schipper van de “Toedelekedokie” heeft een dongel en bied ons aan ons verhaal te plaatsen via zijn laptop.

Alles op de USB stick en verzenden maar, wordt vervolgd...........